من هيچوقت سر در نياوردم كه حافظه ما بر چه اساسي وقايع و جزييات رو حفظ مي كنه. چطور ميشه كه تصويري از دوران كودكي، لحظه اي كه داشتي با خانواده ت از يه خيابون عبور مي كردي، مثل يه عكس جلوي چشماته؛ اما جزييات اتفاقي كه همين دو سال پيش افتاده و فكر مي كني ميشه از روش فيلم سينمايي ساخت رو به ياد نمياري!؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر